Η πλειοψηφία των ηλικιωμένων ασθενών που έχουν υποβληθεί σε αντικατάσταση του ισχίου διατηρούν την πρόσθεση για 15 έως 20 έτη, και μερικές φορές για μια ζωή. Ωστόσο, ορισμένοι ασθενείς μπορεί να χρειαστούν μία ή περισσότερες αναθεωρήσεις, ιδίως εάν η αρχική χειρουργική επέμβαση έχει γίνει σε νεαρή ηλικία και ο ασθενής έχει επιλέξει ένα πολύ δραστήριο τρόπο ζωής. Μια αρθροπλαστική ισχίου μπορεί να αποτύχει για διάφορους λόγους όπως:
Χαλάρωση
Κάποιες φορές η αναθεώρηση είναι αναγκαία, διότι τα εμφυτεύματα έχουν χαλαρώσει. Όταν εφαρμόζονται για πρώτη φορά τα μεταλλικά και πλαστικά εμφυτεύματα για να αντικαταστήσουν την φθαρμένη άρθρωσης, τοποθετούνται με την πρόθεση να παραμείνουν σταθερά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα εμφυτεύματα είτε σταθεροποιούνται με την χρήση μιας ειδικής Ρητίνης που λέγεται οστικό τσιμέντο ή αρχικά ενσφηνώνονται μέσα στο οστό και στην συνέχεια το οστό αναπτύσσεται μέσα στην επιφάνεια τους. Ωστόσο , η τριβή που αναπτύσσεται μεταξύ των αρθρικών επιφανειών των εμφυτευμάτων καθώς αυτές κινούνται η μια πάνω στην άλλη προκαλεί την φθορά τους η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μικροσκοπικών σωματίδιων. Αυτά τα σωματίδια συσσωρεύονται γύρω από την άρθρωση. Σε μια διαδικασία που ονομάζεται άσηπτη χαλάρωση, οι δεσμοί του εμφυτεύματος με το οστό καταστρέφονται στην προσπάθεια του οργανισμού να απομακρύνει τα σωματίδια φθοράς. Όταν η πρόσθεση χαλαρώνει, ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει πόνο, παραμόρφωση ή αστάθεια. Καθώς ο οργανισμός απομακρύνει τα σωματιδίων φθοράς καταστρέφει και το φυσιολογικό οστό. Αυτή η διαδικασία αποδυναμώνει το οστό, το οποίο μπορεί να υποστεί ακόμα και κάταγμα, και θέτει σε αμφισβήτηση την επιτυχία της αναθεώρησης. Στην περίπτωση αυτή, κατά την αναθεώρηση θα πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστεί το οστικό έλλειμμα και στην ασυνέχεια να εμφυτευθεί νέα πρόθεση. Άσηπτη χαλάρωση είναι ο πιο κοινός λόγος αποτυχίας μιας αρθροπλαστικής.
Λοίμωξη
Η μόλυνση είναι μια άλλη αποτυχίας του εμφυτεύματος. Τα μεγάλα μεταλλικά και πλαστικά εμφυτεύματα χρησιμεύουν ως επιφάνειες πάνω στις οποίες τα βακτήρια αρέσκονται να εναποτίθενται.. Επιπλέον, οι χειρουργημένοι ιστοί έχουν διαταραγμένη παροχή αίματος , η οποία μπορεί να μην είναι επαρκής για την καταπολέμηση μιας λοίμωξης. Ακόμη και αν τα εμφυτεύματα παραμένουν καλά στερεωμένα , ο πόνος , πρήξιμο και η εκροή κάνουν συχνά αναγκαία την αναθεώρησης. Ο κίνδυνος μόλυνσης μετά από μια αρθροπλαστική με τις σύγχρονες χειρουργικές τεχνικές και σχήματα αντιβιοτικών είναι περίπου 0,5 %. Αυτός είναι μεγαλύτερος σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς η σε ασθενείς με αναθεώρηση.
Εξάρθρημα
Το Εξάρθρημα είναι ένα ακόμη λόγος αποτυχίας μιας αρθροπλαστικής. Εξάρθρωση είναι όταν η κεφαλή του μηριαίου εμφυτεύματος βρεθεί έξω από την κανονική της θέση. Το ποσοστό του εξαρθρήματος μετά από μια συμβατική αρθροπλαστική ισχίου κυμαίνεται από 2-5 %. Οι ασθενείς που βιώσουν πολλαπλά εξαρθρήματα χρήζουν αναθεώρησης. Το εξάρθρημα μπορεί να προκληθεί από ανεπάρκεια των μαλακών μορίων (μυών τενόντων και συνδέσμων), από οστεόφυτα ή ουλώδη ιστό που προκαλεί πρόσκρουση, από κακή τοποθέτηση της πρόθεσης, από συνυπάρχουσες νευρολογικές διαταραχές (π.χ. παρκινσονισμός) σε συνδυασμό με την και επιλογή υλικών, και από μη συμμόρφωση των ασθενών.
Άλλοι παράγοντες σχετίζονται με τον ασθενή
Στους νέους και πιο δραστήριους ασθενείς και στους παχύσαρκους ασθενείς ο ρυθμός φθοράς είναι μεγαλύτερος με αποτέλεσμα η χαλάρωση να επέρχεται πιο γρήγορα και συνεπώς έχουν υψηλότερα ποσοστά αναθεώρησης. Οι ασθενείς των οποίων η κύρια χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται για φλεγμονώδη αρθρίτιδα, άσηπτη νέκρωση, η προηγούμενο κάταγμα ισχίου έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για χαλάρωση ειδικά αν δεν γίνει σωστή επιλογή υλικών.
.png)
Γιατί μια αρθροπλαστική πρέπει να αναθεωρηθεί;